Rockefeller

  • Rob

    Ik vind het belachelijk dat een herziening van alimentatie zo lang op zich laat wachten.De aanvraag ingediend vanaf augustus 2004 (rechtbank Den Bosch) en nu 1 maart 2005 is er nog geen uitspraak.En al die maanden betaal ik teveel alimentatie.Ik ben rockefeller niet!!!!!!Een grof schandaal waar niemand zich druk overmaakt.Voor een paar simpele berekeningen zou ook een bureau in de arm genomen kunnen worden dan kunnen die rechters die zoooooo verschrikkelijk druk zijn zich eens met misdaad kunnen gaan bezig houden.

  • charly

    hoi

    het is inderdaad erg lang

    wij hebben ook die ervaring we zijn begonnen in 02-2004 en na 3 keeruitstel van mijn vriend zijn exwas er eiondelijk uitspraak in 12-2004

    de rechter heeft 400 euro in mindering gebracht per maand mv was al lang en breed weer getrouwd en ze bleef maar eisen dat mijn vriend betaal

    schandalig

    heel veel succes

  • Victor

    Beste Rob,

    Ook ik heb ervaringen met het procederen tegen een WA- verzekeraar en moet alles zelf betalen. Mijns inziens zou dit probleem, zoals hieronder aangegeven, breder onder de aandacht van beleidsmakers gebracht moeten worden. Er is inmiddels een commissie samwengesteld welke de positie van de advocatuur onderzoekt en moet eind dit jaar verslag uitbrengen. Rechtzoekenden met een middeninkomen zouden op een of andere manier de krachten moeten bundelen. Denk er eens over na en misschien kunnen we op een bredere manier deze rechtsongelijkheid onder de aandacht brengen van beleidsmakers in Den Haag.

    Om voor gesubsidieerde rechtbijstand in aanmerking te komen dient men te voldoen aan minimum gestelde eisen door de overheid. Alleen als je op een bestaansminimum zit kom je hiervoor in aanmerking. Deze groep kunnen overigens terecht procederen zonodig tot de Hoge Raad op kosten van de staat Nederland. Dit is ook terecht, zeker als er voldoende gronden zijn om je recht te vorderen. De overheid maakt echter de gang voor de consument naar de rechter steeds moeilijker door enerzijds erg lage grenzen te trekken om in aanmerking te komen voor gesubsidieerde rechtsbijstand en anderzijds het niet toestaan van No Cure No Pay.

    Buiten de groep welke recht hebben op gesubsidieerde rechtbijstand is er een heel grote groep, met een midden inkomen, welke niet in aanmerking komen voor gesubsidieerde rechtbijstand. Deze groep valt tussen de wal en het schip. Dit is bij de overheid al lang bekend maar het beleid wordt niet aangepast.

    Voor rechtzoekende met een middeninkomen is het recht vorderen afhankelijk van betaalbare rechtshulp. De overheid legt voor deze groep een beperking op. Degene met veel vermogen bezitten en rechtzoekende met een laag inkomen kunnen blijven procederen terwijl een grote groep geen kans ziet betaalbare rechtshulp in te roepen.

    Zelfs een tussenoplossing biedt de overheid niet door bijvoorbeeld voor de groep met een midden inkomen de eigenbijdragen te verhogen of afhankelijk te maken van inkomsten en juridische kosten of financiering van deze kosten.

    De overheid maakt zich hier schuldig aan klasse justitie door een grote groep bij voorbaat uit te sluiten van vorderen van recht simpelweg omdat dit niet te betalen is.