Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Henk Jager
Hieronder een krankzinnig artikel die mij flink aan het denken zet. Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat wij waarde hechten aan de uitspraak van een Turkse rechter?
__________________________________________________________________________
Bron: Telegraaf
Advocaat wil via rechtbank Ankara ?77.500, kan dat zomaar?Claim voor ‘slechte huisvrouw’ door: Marjolein Schipper
HEERLEN - De Heerlense Anita Torpmann ligt al twee jaar in scheiding met haar Turkse man. Tot haar grote verbijstering ontving zij onlangs een brief van een advocaat uit Turkije: omdat zij ‘nooit de overhemden van haar man heeft gestreken, zijn koffer niet inpakte voor hij op reis ging en geen belangstelling had voor de huishouding’ eist hij nu via de rechtbank in Ankara 160.000 Turkse lira (ongeveer 77.500 euro) materiële en geestelijke schadevergoeding…
Anita Torpmann (49) is verbijsterd. Tijdens de zeventien jaren van haar huwelijk woonde zij met haar echtgenoot in Heerlen: “In maart 2007 heb ik de scheiding aangevraagd in Maastricht. Die zaak loopt nog. Maar nu blijkt mijn man opeens een scheiding aangevraagd te hebben in Turkije. En dat niet alleen! Hij vraagt een uitgebreide schadevergoeding van mij en in een brief worden al mijn tekortkomingen als echtgenote opgesomd.” En dat is een hele lijst. Zo zou Anita zich ‘koel’ hebben gedragen tegen Turkse en buitenlandse vrienden en het huis ‘rommelig en vies’ hebben gehouden. ‘Zij heeft nimmer kleding van mijn cliënt gestreken en ook heeft zij niet mijn cliënts koffer tijdens familie- en werkreizen bereid’, zo luidt het verwijt van de advocaat. En omdat zij geen eten bereidde, dwong zij haar man ‘buiten te eten en heeft zij onrust gegeven. Zij is naar cursus en aerobics gegaan en heeft voor de huishouding geen belangstelling gehad.’
Er wordt de rechtbank in Ankara om scheiding verzocht en, ‘omdat beklaagde partij zwaar foutief is’, 80.000 Turkse lira geestelijke schadevergoeding en 80.000 lira materiële schadevergoeding. Dit omdat de eiser geen schuld zou hebben aan de scheiding. Integendeel, hij wordt in de brief neergezet als een ‘echte familievader’, zonder slechte gewoonten.
Torpmann zou zich 7 april bij de rechtbank in Ankara moeten vervoegen en is nu vertwijfeld: "Ik weet niet of ik daar nu wel of niet naartoe moet gaan. Hoe kan dit? De echtscheidingszaak loopt al in Nederland, kan mijn man zomaar in een ander land ook om scheiding vragen? Moet ik straks die schadevergoeding aan hem betalen? Ik wil mensen waarschuwen die met een buitenlander trouwen, je weet blijkbaar nooit wat de consequenties kunnen zijn!
Complicatie
Maar mag een Turkse rechtbank een scheidingsverzoek in behandeling nemen terwijl de zaak al in Nederland loopt? Volgens dr. Susan Rutten, docent privaatrecht aan de universiteit Maastricht, zijn daar met Turkije geen internationaal geldende afspraken over gemaakt. "De Turkse rechtbank kan dus zelf bepalen of de zaak in behandeling wordt genomen. Bovendien is het zo dat hier in Nederland wel een scheiding kan worden uitgesproken, maar dat die vervolgens nog in Turkije moet worden erkend. Een tweede complicatie is dat er waarschijnlijk ook los van de echtscheiding in Turkije om ‘speciale voorzieningen’ zoals schadevergoeding kan worden gevraagd. Volgens het Turkse recht kan bij een scheiding morele en materiële schadevergoeding worden geëist door de partij die nadeel ondervindt van de echtscheiding, en die door de omstandigheden is ‘aangetast in zijn persoonlijke eer’.
Volgens Rutten hoeft Torpmann niet bang te zijn dat er beslag gaat worden gelegd op haar tegoeden: “Uitspraken van buitenlandse rechtbanken gelden niet automatisch ook in Nederland. De Turkse rechter kan schadevergoeding best toekennen. Maar voor de beslissing hier ten uitvoer kan worden gebracht, moet die eerst aan een Nederlandse rechter worden voorgelegd. Die toetst of de uitspraak verenigbaar is met de normen, waarden en gewoonten in dit land. En aangezien het verplicht strijken van overhemden van je echtgenoot hier niet de gewoonte is, lijkt de kans op uitvoering me érg klein…”
